Blog 22 sep 2020
Steeds meer mensen gaan met hun elektrische voertuig op vakantie. Ook Peter Struijk die met zijn elektrische auto vanuit Friesland via de Moezel in Duitsland naar het Zwarte Woud reisde. Peter deelt in dit artikel zijn reis- en laadervaringen.
Op maandag vertrekken we richting Cochem, een rit van 430 km. Het is een graad of 20, wat voor een elektrische auto altijd beter is dan lagere temperaturen vanwege de invloed hiervan op de actieradius. Mijn auto heeft een actieradius van ongeveer 350 km bij 120-130 km/u op de snelweg. Dat betekent dat we onderweg minstens 1 keer moeten laden. Ik kies ervoor om 2 keer te laden onderweg zodat we niet met een bijna lege batterij aankomen op onze bestemming. Dit is een vakantiepark van waaruit we uitstapjes willen kunnen maken zonder meteen na te moeten denken over opladen. In de Smoov app staat dat er 1 oplader zou moeten zijn, maar daar ga ik niet te veel op rekenen. Het kan zijn dat de lader bezet is of niet functioneert.
Ik rij al bijna 3 jaar volledig elektrisch en ben nog nooit in problemen gekomen. Nou ja, 1 keer was het spannend: een rit van meer dan 200 km ’s avonds laat, bij temperaturen net onder nul en dan toch gewoon lekker doorrijden (toen nog 130 km/u). Ik ben toen thuis aangekomen zonder bijladen met nog maar een paar kilometer actieradius over. De laatste 50 km heb ik de verwarming toch maar een graadje lager gezet.
De eerste etappe richting Moezel
Maar nu de eerste etappe van deze vakantie: we vertrekken met 100% batterij richting de 1e laadstop, nabij Hünxe, in totaal 221 km. Bij de Raststätte langs de A3 kunnen we snelladen. Binnen 5 minuten stopt er een Jaguar i-Pace naast ons. Dus even een praatje maken, wat ervaringen uitwisselen en na een kop koffie in de Raststätte gaan we weer rijden. We hebben dan ongeveer 30 minuten geladen. Met de huidige actieradius kunnen we makkelijk bij ons vakantiehuisje komen, maar we willen toch nog wat reserve opbouwen. Dus volgt 50 km voor het eindpunt nog een korte stop aan de A48 bij Raststätte Elztal. Er staat een enorme truck met oplegger dwars voor de laders geparkeerd. Als ik uitstap hoor ik tot mijn opluchting dat de motor van de truck stationair draait. De chauffeur begrijpt de situatie en rijdt een stuk naar voren want er is plek genoeg. We laden hier nog geen kwartier, dus strekken we even de benen en gaan weer op weg.
Bij ons vakantiehuisje kan ik vlak naast het huisje parkeren. Dus pak ik meteen de zogenaamde reislader voor een normaal stopcontact en sluit deze aan. Ik zet de lader terug van 10A naar 6A (= 1,3 kW). Ik weet namelijk niet hoeveel zo’n stopcontact kan hebben, en misschien zit er ook nog een (af)wasmachine op. Je zou toch niet willen dat er rook uit het stopcontact komt, of erger, dat de boel in brand vliegt? Ik denk dan maar: “Better safe than sorry.”
Op weg naar het Zwarte Woud
Na een weekje Moezel rijden we door naar onze volgende bestemming: Freudenstadt in het Zwarte Woud. Deze etappe is 300 km. Na 60 km gaan we eerst even opladen bij Autohof Waldlaubersheim pal aan de A61. Bij zo’n Autohof is meestal van alles te vinden: een tankstations, eetgelegenheden en in dit geval ook laadstations van Tesla en Allego. In het restaurant nemen we een kop koffie, en al snel kunnen we onze weg vervolgen. We komen aan met 50% SOC, nemen een kop koffie in het restaurant en na 25 minuten vertrekken we met 80% SOC.
Nu gaan we met gemiddeld 120 km/uur richting Rastatt. Hier moeten we even van de A5 af omdat de Allego lader op een soort industrieterrein staat met winkels in de buurt. Het is zondag en het is er bijna uitgestorven. We hebben niet veel kWh’s nodig om op onze bestemming aan te komen. De teller staat op 30% SOC, en we gaan na 20 minuten met 70% SOC weer op pad. Freudenstadt is nu nog maar 60 km.
De terugreis
Na anderhalve week gaan we weer terug naar huis. We hebben een reis voor de boeg van in totaal 700 km. Maar vanwege de slechte rug van mijn vrouw doen we het in 2 etappes, met overnachting. Ik heb nog geprobeerd te achterhalen of ik bij het hotel kan laden, maar dat is niet gelukt dus gaan we er maar van uit dat opladen daar geen optie is.
Tegenover ons logeeradres is een geweldig goed restaurant, Zur Mühle in Grüntal. Op de website van het restaurant zegt de eigenaar dat je je auto gratis mag opladen als je komt eten. We hebben er afgelopen week al gegeten en ik heb toen met de eigenaar afgesproken dat ik de avond voor vertrek mag inprikken. De volgende ochtend vertrekken we dus met een volle batterij. De eerste etappe is ongeveer 340 km wat met 1 laadstop makkelijk gaat lukken. We starten op een hoogte van 700 meter en de A5 ligt op 60 km afstand op zeeniveau. Dus als we de A5 oprijden heb ik een verbruik van 8,9 kWh/100 km; was het altijd maar zo gunstig…
We gaan op weg naar de Allego snellader in Limburg an der Lahn, deze ligt ongeveer 2 km van de snelweg. Helaas krijg ik 10 minuten voor aankomst een melding van de Smoov app: “lader bezet”. Bij aankomst staat er een Citroën C-Zero aan de CHAdeMO lader. Ik kan nu dus niet tegelijkertijd laden met de CCS stekker, maar wel met de AC stekker. En met een beperking, de hardware in de auto kan op AC maximaal 7,4 kW aan. De vriendelijke bestuurder zegt dat hij over een kwartiertje genoeg stroom heeft en dan zal vertrekken. Na dat kwartier plug ik de CCS stekker erin, en gaan we verder laden met 45 kW. Er is een Italiaans afhaalrestaurantje tegenover de snellader met een terras! Het is buiten 25 graden, dus nemen we een heerlijke ijskoffie. Met 80% SOC vervolgen we onze reis naar het hotel in Windhagen bij Bonn.
We komen aan bij een bijna uitgestorven hotel. Bij de receptie vertellen ze me dat ik in de parkeergarage mag laden aan een gewoon stopcontact. Ik vind het prima, want elke kW is er eentje. Ik sluit de reislader aan en zet ‘m op 6A. De volgende ochtend heb ik bijna 12 uur kunnen laden met 1,3 kW dat is toch nog 25% SOC gratis erbij. En zo wordt de laatste etappe een makkie, nog maar 352 km te gaan. Dat betekent ook dat we nog even lekker vlot door kunnen rijden op de Duitse Autobahn.
De volgende geplande stop is aan de A3 vlak voor de grens met Nederland: Hamminkeln. Hier staat de snellader tegenover “Bors, mein Bäcker”. De regen komt met bakken uit de hemel dus het wordt geen terras. We zitten binnen met een lekkere Latte Macchiato en een Bienenstich. Na de koffie zitten we alweer op 80% SOC, dus we gaan het makkelijk halen. Als ik in de auto stap komt er een busje naast me staan, een Nissan NV-200. Hij is blij verrast dat we net op dat moment gaan vertrekken.
Onze conclusie
Op vakantie naar het buitenland met een volledig elektrische auto hoeft echt geen uitdaging te zijn. Een beetje planning vooraf en je komt overal. Onze ervaring is dat we nu veel relaxter reizen. In plaats van korte stops en weer doorjakkeren moeten we nu om de 2,5 uur minimaal een half uur stoppen. Het verplicht je om rust te nemen. En kom je daardoor niet veel later op je bestemming? Nou, het kost misschien een uurtje op een reisdag van 700 km, maar je bent minder vermoeid. En wat is nu een uurtje in verhouding met 3 weken vakantie?
#KeepDrivingForward
