Maandag zijn we op weg gegaan naar Cochem, een rit van 430 kilometer. Het is zo'n 20 graden, wat voor een elektrische auto altijd beter is dan lagere temperaturen omdat die de actieradius beïnvloeden. Mijn auto kan ongeveer 350 km afleggen bij 120-130 km/u op de snelweg, wat betekent dat we onderweg minstens één keer moeten opladen. Toch willen we niet met een lege accu op onze bestemming aankomen, dus ik besluit om toch twee oplaadstops te maken. We gaan naar een vakantiepark en zijn van plan om vanaf daar dagtochten te maken zonder ons zorgen te hoeven maken over opladen. Volgens de Smoov-app zou daar één oplaadpunt moeten zijn, maar daar reken ik niet op. Het kan druk zijn of buiten gebruik.

Ik rijd nu al bijna drie jaar volledig elektrisch zonder problemen. Ik heb het wel een keer goed gehad: ik maakte een rit van meer dan 200 km laat in de avond bij temperaturen net onder nul en reed de hele weg met de maximumsnelheid (die toen nog 130 km/u was). Ik kwam net thuis zonder op te laden, maar met maar een paar kilometer over. Ik had het misschien niet gehaald als ik de verwarming de laatste 50 km niet wat lager had gezet.

De eerste etappe, op weg naar de Moezel

Dus hier komt de eerste etappe van onze vakantie: we vertrekken met een volledig opgeladen accu naar de eerste oplaadhalte, die in de buurt van Hünxe ligt, een totale afstand van 221 km. Bij de Raststätte, of 'rustplaats', langs de A3 kunnen we een snellader gebruiken. Na vijf minuten parkeert een Jaguar i-Pace naast ons. We maken een praatje, wisselen wat ervaringen uit en na een kop koffie gaan we weer op pad. We hebben ongeveer 30 minuten opgeladen en met onze huidige actieradius komen we makkelijk bij ons vakantiehuisje, maar we willen graag wat meer vermogen achter de hand hebben. 50 km voor onze bestemming maken we een korte stop bij de Elztal Raststätte aan de A48. Daar vinden we een enorme vrachtwagencombinatie geparkeerd voor de oplaadpunten. Tot mijn opluchting hoor ik de motor van de vrachtwagen stationair draaien als ik uitstap. De chauffeur begrijpt de situatie en schuift een stukje op: gelukkig is er ruimte genoeg. We laden hier een klein kwartiertje op, wat ons de tijd geeft om even de benen te strekken voordat we weer op weg gaan.

Als we aankomen, blijkt dat ik vlak naast het vakantiehuisje kan parkeren. Dat betekent dat ik de reislader kan gebruiken voor een normaal stopcontact, en dat is het eerste wat ik doe. Ik draai de lader terug van 10A naar 6A (= 1,3 kW). Ik weet niet zeker wat zo'n stopcontact aankan, en er kan ook andere apparatuur op dezelfde groep staan, zoals een wasmachine of vaatwasser. Het laatste wat je wilt is dat er rook uit het stopcontact komt, of dat het hele ding in vlammen opgaat... Voorkomen is beter dan genezen!

Op weg naar het Zwarte Woud

Na hier een paar dagen te hebben doorgebracht gaan we op weg naar onze volgende bestemming: Freudenstadt in het Zwarte Woud. Deze etappe beslaat een afstand van 300 km. Na 60 km stoppen we voor onze eerste tankbeurt bij Autohof Waldlaubersheim aan de A61. Een Duits Autohof, of tankstation, biedt meestal alles wat je nodig hebt: een tankstation, eetgelegenheden en in dit geval ook Tesla en Allego laadstations . We drinken een kop koffie in het restaurant en al snel zijn we weer onderweg. De State of Charge (SOC) was 50% toen we aankwamen, en 80% toen we na 25 minuten het restaurant verlieten.

Nu rijden we met een gemiddelde snelheid van 120 km/u richting Rastatt. Hier moeten we even de A5 af omdat het Allego laadpunt zich op een soort industrieterrein bevindt met winkels in de buurt. Het is zondag en de straten zijn bijna verlaten. We hebben niet veel kilowatturen nodig om te komen waar we heen gaan. De meter geeft nu een SOC van 30% aan, en na 20 minuten zijn we weer weg met 70%. Freudenstadt is maar 60 km van hier.

De reis naar huis

Na anderhalve week gaan we op weg naar huis. We hebben een totale reis van 700 km voor de boeg, maar de rug van mijn vrouw speelt op dus we besluiten om het in twee etappes te doen, met een overnachting. Ik heb geprobeerd te achterhalen of ik in het hotel kon opladen, maar kreeg geen antwoord dus we gaan ervan uit dat het niet mogelijk is. Tegenover ons pension is een fantastisch restaurant: Zur Mühle in Grüntal.

Op de website van het restaurant staat dat je je auto gratis kunt opladen als je er eet. We hadden er de week ervoor al gegeten en ik had met de eigenaar afgesproken dat ik de avond voor ons vertrek kon opladen. Dus de volgende ochtend vertrekken we met een volle accu. De eerste etappe is ongeveer 340 km, wat we gemakkelijk kunnen doen met één laadstop. We beginnen op 700 meter hoogte en 60 km verderop ligt de A5 op zeeniveau. Als we bij de A5 komen haal ik 8,9 kWh/100 km: was het maar altijd zo goed...

We zijn op weg naar de Allego snellader in Limburg an der Lahn, ongeveer 2 km van de snelweg. Helaas krijg ik 10 minuten voordat we aankomen een Smoov app bericht: "laadpunt bezet". Als we aankomen staat er een Citroën C-Zero bij het CHAdeMO laadpunt. Dat betekent dat ik niet tegelijkertijd met de CCS-stekker kan opladen, maar wel met de AC-stekker. Maar er is een beperking: de hardware van de auto kan maar 7,4 kW aan op wisselstroom. De vriendelijke Citroën-chauffeur zegt dat hij over een kwartiertje genoeg stroom heeft en dat hij dan weg is. Hij houdt woord en ik steek de CCS-stekker in het stopcontact zodat we verder kunnen laden met 45 kW. Tegenover de snellader zien we een Italiaans restaurant met terras! Het is 25 graden buiten, dus we gaan erheen voor een ijskoffie. Met een SOC van 80% vervolgen we onze reis naar het hotel in Windhagen bij Bonn.

We komen aan bij een bijna verlaten hotel. Bij de receptie vertellen ze me dat ik kan opladen via een gewoon stopcontact in de parkeergarage. Dat is prima: elke kW is er één extra. Ik sluit de reislader aan en stel hem in op 6A. De volgende ochtend zie ik dat ik bijna 12 uur heb opgeladen met 1,3 kW, wat nog steeds 25% SOC is, gratis. Dat maakt de laatste etappe een makkie: nog maar 352 km te gaan. Het betekent ook dat we wat gas terug kunnen nemen op de Duitse Autobahn.

De volgende geplande stop is op de A3 vlak voor de Nederlands-Duitse grens: Hamminkeln. Tegenover de snellader zit een café "Bors, mein Bäcker". Het giet van de regen, dus we gaan vandaag niet buiten zitten. We gaan naar binnen voor een lekkere Latte Macchiato en een Bienenstich, oftewel 'bijensteektaart'. Na de koffie zitten we al op 80% SOC, dus we halen het makkelijk. Als ik in de auto stap, komt er een busje naast me rijden, een Nissan NV-200. Hij is blij verrast als ik hem zie. Hij is blij verrast als hij ziet dat we op dat moment vertrekken.

Onze conclusie

Er is echt geen reden om met een volledig elektrische auto op vakantie te gaan in het buitenland. Een beetje planning vooraf en je komt waar je maar wilt. We merken dat we tegenwoordig veel relaxter reizen. In plaats van korte stops te maken en dan weer verder te rijden, hoeven we alleen maar elke tweeënhalf uur minstens 30 minuten te stoppen. Een bijkomend voordeel is dat het je dwingt om een pauze te nemen. Maar betekent dat niet dat je veel later op je bestemming aankomt? Nou, het voegt misschien een klein uurtje toe aan een dagtocht van 700 km, maar je bent in ieder geval minder moe als je aankomt. En wat is een uur als je drie weken op vakantie gaat?
 

#KeepDrivingForward